Gölgelerin Dansı

Ben Lara, 27 yaşında, hayatı hisleriyle yaşayan biriyim. Genelde duygularımı bastırmam, ama o gece hissettiklerim beni bile şaşırttı. Karşı komşum Deniz’le geçirdiğim anlar, gölgelerde başlayan bir dansa dönüştü ve içimi titretti.

Her şey bir akşamüstü başladı. Balkonda kahvemi içiyordum, Deniz de kendi balkonunda gitar çalıyordu. 30 yaşında, uzun saçlı, her zaman sakin ama gizemli bir havası olan biriydi. Bazen selamlaşırdık, ama o kadar. O gün göz göze geldik, gülümsedi. “Güzel çalıyorsun,” dedim, sesim balkonlar arasında yankılandı. “Teşekkürler, sen de güzel görünüyorsun,” dedi, göz kırparak. Kalbim hızlandı, ama gülüp geçtim.

Gece ilerledi, hava serinledi. Balkona tekrar çıktığımda Deniz hâlâ oradaydı, bu kez elinde bir kadeh şarapla. “Yalnız içmek sıkıcı, gelsene,” dedi. Şaşırdım, ama içimden bir ses “Neden olmasın?” dedi. Apartmanın merdivenlerini indim, kapısını çaldım. Beni içeri aldı, loş bir ışık ve hafif bir müzik vardı. “Hoş geldin,” dedi, sesi yumuşacıktı. Oturduk, şarap içtik, sohbet ettik. Ama gözlerimiz birbirinden ayrılmıyordu.

Bir ara gitarını aldı, birkaç akor çaldı. “Buna dans edilir mi?” dedim, gülerek. “Deneyelim,” dedi, elini uzattı. Ayağa kalktık, salonda yavaşça dönmeye başladık. Ellerim omuzlarında, onun elleri belimdeydi. Dans ederken bana yaklaştı, nefesi boynuma değdi. “Çok güzelsin,” diye fısıldadı. O an her şey durdu, dudakları dudaklarıma değdi. İlk öpücüğümüz yumuşak ama derindi, sanki bir rüyadaydım. Ellerim saçlarına kaydı, o da beni kendine çekti.

Kanepeye oturduk, ama dans bitmemişti. Gölgelerimiz duvarda oynuyordu, ışıklar tenimize yansıyordu. Öpüşmelerimiz hızlandı, ellerimiz birbirini keşfetti. Gömleğinin düğmelerini açtım, o da bluzumu sıyırdı. Her şey yavaş ama tutku doluydu. “Ne yapıyoruz?” dedim, nefes nefese. “Güzel bir şey,” dedi, gülümseyerek. Bedenlerimiz birbirine karıştı, loş ışıkta her dokunuş daha yoğun hissediliyordu. Saatler geçti, ama zamanın farkında değildik.

Sabah uyandığımda yanımdaydı, saçlarım yüzüne karışmıştı. Bana baktı, “İyi bir dansçıymışsın,” dedi, güldü. “Sen de fena değilsin,” dedim, gülümseyerek. O gece, gölgelerde başlayan dansımız hayatımın en güzel anlarından biri oldu.