Balkonların Gizli Aynası

Ben Ali, 32 yaşında, büyük şehirde küçük bir apartmanda yaşayan biriyim. Hayatım iş, ev, arada bir kahve içmekle geçiyor, ama komşum Selin’le tanıştığım o gece, rutinlerim altüst oldu ve balkonlarımız arasında başlayan bir hikaye, beni bambaşka bir dünyaya çekti.

Her şey bir yaz akşamı başladı. Balkonda oturmuş, bir sigara içiyordum, hava sıcaktı, şehir gürültüsü hafifçe kulağıma geliyordu. Karşı balkonda Selin’i gördüm. 28 yaşında, yeni taşınmış, uzun kumral saçları ve her zaman gülümseyen bir yüzü vardı. Daha önce birkaç kez merdivenlerde selamlaşmıştık, ama o kadar. O akşam elinde bir kadeh şarapla balkona çıktı, “Merhaba komşu,” dedi, gülerek. “Merhaba,” dedim, “Güzel bir akşam, değil mi?” O da başını salladı, “Evet, ama yalnız geçiyor,” dedi. O an bir şey kıvılcımlandı, ama sadece gülümsedim.

Sohbet etmeye başladık, balkonlar arasında mesafe olsa da seslerimiz birbirine ulaşıyordu. Selin, grafik tasarımcıymış, yalnız yaşamaktan hem keyif aldığını hem de bazen sıkıldığını anlattı. “Sen ne yaparsın?” diye sordu. “Ben de sıradan biriyim, muhasebeciyim,” dedim, gülerek. Gece ilerledikçe şarap kadehleri boşaldı, ama konuşmamız bitmedi. “Keşke daha yakında olsak,” dedi bir ara, şakayla. “Gelebilirim,” dedim, cesaretim nereden geldiyse. Güldü, “Ciddi misin?” dedi. “Evet,” dedim, ve o an her şey değişti.

Apartmanın merdivenlerini indim, kapısını çaldım. Kapıyı açtığında üzerinde ince bir tişört ve şort vardı, “Hoş geldin komşu,” dedi, gülümseyerek. İçeri girdim, salonu sade ama sıcaktı, bir kadeh şarap daha ikram etti. Oturduk, sohbet koyulaştı, ama gözlerimiz birbirinden ayrılmıyordu. Bir ara elini masaya koydu, parmaklarımız birbirine değdi. “Balkondan buraya hızlı geldin,” dedi, gülerek. “Bazen cesaret an meselesi,” dedim, ve o an ona yaklaştım. Dudakları dudaklarıma değdi, ilk öpücüğümüz yumuşak ama derindi, sanki aylardır bunu bekliyorduk.

Salonda kanepeye geçtik, öpüşmelerimiz hızlandı. Ellerim saçlarına kaydı, o da gömleğimin düğmelerine gitti. “Komşular ne der?” dedim, nefes nefese. “Kimse bilmez,” dedi, gülümseyerek. Tişörtü yere düştü, tenlerimiz birbirine karıştı, şarabın kokusu odada dolaşıyordu. Her şey doğal ama tutku doluydu, sanki balkonlarımızdaki o mesafe hiç var olmamıştı. Kanepe dar gelmeye başladı, yatak odasına geçtik, kapıyı kapattık. Loş ışıkta bedenlerimiz birleşti, nefeslerimiz odayı doldurdu. “Bunu beklemiyordum,” dedim bir ara, gülerek. “Ben de, ama güzel değil mi?” dedi, gözlerime bakarak.

Gece boyunca durmadık, bazen mola verdik, şarap içip güldük, bazen sadece birbirimize sarıldık. Sabah olduğunda yatağında uyandım, Selin kahve yapıyordu. “Balkondan bakıp seni izlemek artık farklı olacak,” dedim, gülümseyerek. “Evet, ama güzel bir farklılık,” dedi, elimi tuttu. O uzun gece, komşumla aramızdaki gizli aynayı kırdı, ve her balkona çıkışımda o anları hatırlıyorum.